The Chainsmokers - Sick Boy

Ah, the Chainsmokers. En wat klinken ze ineens serieus. Dramatische piano. Helaas gaat het tekstueel meteen mis: “America” rijmt niet op “character”. Goed, dat soort fouten maken ze vaker, dus laten we doorluisteren. Muzikaal is het een wat rockerige variant van hit ‘Paris’: traag, met wat sluimerende synths en natuurlijk de net-niet-valse vocalen van een dj tegen wie blijkbaar ooit iemand heeft gezegd dat ‘ie wel kon zingen. Slecht is het niet, het blijft hangen zoals we dat van hun kennen, maar jeetje… wat een serieuze tekst.
En die tekst, daar wil ik het nog even over hebben. Zoiets als “How many likes is my life worth?” klinkt vanuit de mond van Andrew Taggart niet als cynische kritiek op de social media-generatie, maar eerder als een explorerende vraag ten aanzien van een nieuwe publiciteitsstunt – of iets dergelijks. The Chainsmokers zijn bekend geworden met “#Selfie” en hebben sindsdien een reeks hits neergezet die gericht zijn op commercieel succes, niet op creativiteit, en geven desgevraagd ook grif toe dat zij er vooral op uit zijn geld te verdienen en roem te vergaren. Elke kritiek op commercieel gedrag vanuit deze twee mannen zal altijd onoprecht klinken, als ware het Pablo Escobar die pleit voor een drugsverbod. En hoewel ik het iets bredere thema ‘keerzijde van de roem’ een interessante vindt – als celebrity heb je weinig privacy en zitten er veel moeilijke kanten aan de constante aandacht – kan ik toch niet meevoelen met deze twee dudes, die feitelijk hun hele carrière te danken hebben aan social media, en nauwelijks aan muzikaal talent. Als The Chainsmokers werkelijk hadden gezeten met de ijdele manieren waarop zij zichzelf moeten verkopen, waren ze ook wel gestopt met het posten van foto’s van zichzelf in een kersttrui, of op een surfboard op Hawaii, of met die geblondeerde koppen ergens in de zon. Hypocriet wil ik het niet noemen, ongeloofwaardig wel. En daarom kom ik niet verder dan 2*.

S.